Αφήνω για λίγο τις ιστορίες των ΚΤΕΛ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ προκειμένου να απαντήσω στην πρό(σ)κληση του γέρου…Μου τέθηκαν λοιπόν οι παρακάτω ερωτήσεις στις οποίες έσπευσα να απαντήσω…
-Γιατί κλαις;
Για να ξεσπάω..
-Γιατί δεν κλαις;
Γιατί κάποιες στιγμές νιώθω ότι δεν αξίζει…
- Πού είναι ο βάλτος;
Στο τέλος των ονείρων μου…
Ποιος και πού είναι ο δεσμοφύλακας;
Είναι αόρατος και βρίσκεται παντού…
- Πού συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο;
Τη συναντώ κάθε φορά που με ξαφνιάζω,οπότε συνεχίζω να με ψάχνω μπας και μ’ανακαλύψω…
- Περιφρονείς κάτι;
Αυτούς που δεν κάνουν όνειρα…Και ακόμη περισσότερο αυτούς που κάνουν όνειρα και δεν προσπαθούν γι’αυτά….
- Θα ερωτευόσουν για πάντα;
Είμαι ήδη ερωτευμένη και θα προσπαθήσω να κρατήσω τη φλόγα αναμμένη για πάντα…
- Γιατί πουλιούνται τα «έργα τέχνης»;
Γιατί έχουν ήδη πουληθεί οι δημιουργοί τους…
- Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά από την προηγούμενη ερώτηση;
Αν πρόκειται όντως για τέχνη τότε ναι…
- Do you remember revolution?
Yes, but I don’t see another….
- Θα ανέβαινες ένα βουνό αν το επέβαλε το ωροσκόπιό σου;
Όχι γιατί το ωροσκόπιό μου όλο δύσκολα μου βάζει…
-Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ' τον πάγο;
Αν η γιαγιά μου είχε ρόδες,θα ήταν τελικά πατίνι;;;
- Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι;
Όχι θα καθόμουν να με πιάσει…
- Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί, αν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε απ΄το νόμο;
Σαφώς και όχι…
- Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε μετά τα μεσάνυχτα απ΄την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών, αν γνωρίζατε ότι ποτέ δεν πρόκειται να σας συλλάβουν;
Αν είχα το χέρι σου να με ζεσταίνει…
-Θα σκότωνες τον Μπους αν σου χάριζαν δέκα λαχταριστά εκλέρ;
Όχι γιατί πολύ απλά θα τον διαδεχτεί κάποιος άλλος, οπότε το μόνο που θα καταφέρω θα είναι να παχύνω από τα χιλιάδες εκλέρ που θα έχω φάει…Η λύση βρίσκεται στο μυαλό μας…
-Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια αν έβλεπες μέσα τους τ΄αστέρια;
Μόνο αν ήσουν ικανός να τα διακρίνεις…
- Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένος;
ΌΧΙ…θα έπινα νερό από τα χείλη σου και θα χαμογελούσα…
….και δίνω τη σκυτάλη με τη σειρά μου στον Balidor και στον Pano...
Mε τις υγείες σας λοιπόν κύριοι…
