Βοήθα με,να σε βοηθώ,να χαλάσουμε το δεσμό!!!

Προχτές το βράδυ έτυχε να βρίσκομαι στο σπίτι μιας φίλης για καφεδάκι μαζί με άλλες κοπέλες προκειμένου να ξεφύγουμε λιγάκι από όλον αυτόν τον κυκεώνα της εξεταστικής...Η κουβέντα γύρισε φυσικά στις σχέσεις...Το αιώνια επίκαιρο θέμα...Προβληματίστηκα τόσο πολύ από όλα αυτά που άκουσα και σας τα παραθέτω λοιπόν εδώ...
Εκείνο που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι το να παίζεις σε διπλό ταμπλό είναι άκρως φυσιολογικό...Δηλαδή δεν είσαι ικανοποιημένη από τη σχέση σου πας με άλλον τόσο απλά...και ζητάς και τα ρέστα με την παροιμιώδη ατάκα:"Εγώ του είπα ότι έχουμε πρόβλημα αλλά εκείνος δεν καταλαβαίνει"...Κι αφού εκείνος δεν καταλαβαίνει γιατί δεν τον χωρίζεις λοιπόν να πας παρακάτω παρά του τα φοράς και κοιμάσαι και ήσυχη από πάνω;;;Πας δηλαδή με άλλον τόσο εύκολα ρε γαμώτο;;;και μετά;;;πως μπορείς και κοιμάσαι μετά;;;Πώς μπορείς και κοιτάς τον άλλο στα μάτια χωρίς να τα χαμηλώνεις;;;Πως τρως,χαίρεσαι,βγαίνεις και πίνεις τον καφέ σου ήρεμη και ήσυχη;;;και μετά όταν και καλά τα ξαναβρίσκετε πως μπορείς να έχεις το άγγιγμα ενός άλλου κορμιού επάνω σου;;;;Γιατί το άγγιγμα δεν φεύγει ποτέ μ 'ακούς;;;ΠΟΤΕ!!!Πάντα θα υπάρχει μία αμυδρή φευγαλέα υποψία του άλλου κορμιού επάνω σου...Να θυμίζει ότι όχι μόνο δεν προσπάθησες για τον άνθρωπο σου αλλά με την μεγαλύτερη ευκολία τον παρέκαμψες και πήγες στον επόμενο...Πώς πληγώνεις έτσι έναν άνθρωπο;;;
Δεν ξέρω ίσως εγώ τελικά να παραείμαι συντηρητική...Ίσως να θεωρείται άκρως φυσιολογικό όταν έχεις προβλήματα στη σχέση σου να μην τα συζητάς αλλά να την κρατάς καβάτζα και να ψάχνεσαι παράλληλα...Κι άμα δεν βρεις τίποτα καλύτερο εντάξει μωρέ και τι έγινε περιμένει ο άλλος ο οποίος δεν έχει ιδέα για το "φόνο"..Ωραίες ανθρώπινες σχέσεις έχουμε...Μπράβο μας...Ακόμα και προβλήματα να έχεις είναι άκρως λογικό...Συζήτησε τα κι αν δεις ότι δεν μπορείς να βγάλεις άκρη χώρισε και πήγαινε παρακάτω...Όχι έτσι όμως...Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με την καρδιά ενός άλλου ανθρώπου ρε γαμώτο...

Δεν ξέρω λένε ότι ο άνθρωπος διαφέρει από τα ζώα λόγω του μυαλού του..Κι ερωτώ αφού ξεχωρίζουμε γιατί έχουμε γίνει ζούγκλα;;;

Πέτα με ψηλά στον αέρα!!!

Αφορμή για αυτό το ποστ είναι μία μορφή ακαταστασίας την οποία λατρεύω πραγματικά...Μία ακαταστασία που κάνει τον χώρο να φαίνεται πιο καθαρός και τακτοποιημένος από ποτέ...Είναι το χάος των πεταμένων ρούχων στο πάτωμα δίπλα από το κρεββάτι...Ρούχα που πετιούνται άτσαλα από δω κι από κει για να βρεθούν οι εραστές γυμνοί ο ένας στην αγκαλιά του άλλου...Απαλλαγμένοι από αυτά αφήνονται να κουβεντιάσουν σε μια γλώσσα που κάνει και το πιο καλοστημένο πρόγραμμα επικοινωνίας να χλωμιάζει...Όσο πιο κουβαριασμένα τα ρούχα τόσο πιο μεγάλη η λαχτάρα...Πλέκονται κι αυτά μεταξύ τους να γίνουν ένα όπως οι κάτοχοί τους...Να αιχμαλωτίσουν τις μυρωδιές το ένα από το άλλο έτσι ώστε μετά όταν θα ξαναφορεθούν μία υποψία μυρωδιάς του άλλου κορμιού να έχει βρει καταφύγιο μέσα στις ίνες τους ...να θυμίζει στιγμές έντασης,πάθους...να σε κάνει να θες ακόμα περισσότερο να χαθείς για μία ακόμη φορά μέσα στον άλλο...