Τον τελευταίο καιρό η φάτσα μου είναι κάπως σαν του κοριτσιού της φωτογραφίας...
Θλιμμένη,θυμωμένη,αγανακτισμένη...Θλιμμένη γιατί αντιμετωπίζουμε μία απουσία η οποία είναι τρομερά δυσβάσταχτη...θυμωμένη γιατί νιώθω να πιέζομαι και να βάλλομαι από παντού...Όλοι έχουν παράπονα,άποψη και το κυριότερο θέλουν να σου την επιβάλλουν κιόλας...Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος από μένα ενώ προσπαθώ με όλο μου το είναι να είμαι διαλλακτική,ψύχραιμη και γεμάτη κατανόηση προς όλα και όλους..Σε μένα γιατί όμως είναι ελάχιστες οι φορές που κάποιος μου δείχνει κατανόηση;;;Γιατί δεν έχω ακούσει ούτε ένα ευχαριστώ;;;Γιατί με κάνετε και τσακώνομαι με αυτόν που αγαπάω ρε γαμώτο;;;
Νιώθω ότι όλοι έχουν απαιτήσεις από μένα..Δεν ακούω ούτε ένα ευχαριστώ...Το κρεββατάκι μου δεν με αγκαλιάζει εδώ και πολύ καιρό,γύρω στον 1,5 μήνα,τρέχω πανικόβλητη να προλάβω κάτι το οποίο απομακρύνεται συνέχεια και ενώ το μόνο που θέλω είναι να αράξω με τον καλό μου είναι το μοναδικό πράγμα που δεν κάνω...
Γιατί θα με ρωτήσετε..Γιατί πάντα κάτι άλλο έχει προτεραιότητα κι όχι εμείς...Και φυσικά σε τέτοιου είδους καταστάσεις πάντα δεν πρέπει να κοιτάς τον εαυτό σου...Δεν είναι αυτό το σωστό που πρέπει να κάνεις...Το μοναδικό που ζητάω είναι λίγο χρόνο μαζί σου...Λίγο...Να χαλαρώσουμε μόνα μας να αντλήσω δύναμη από τα μάτια σου...
Αισθάνομαι παράλογη και παρτάκιας όταν μιλάω έτσι αλλά ρε γαμώτο έρχονται κάτι ώρες που πραγματικά σκάω...Που τρελαίνομαι...και τότε όπως μου λες χάνω το δίκιο μου...Σκέψου όμως υπό ποιες συνθήκες έχω χάσει το δίκιο μου...Μήπως γιατί έχουμε κουραστεί κι οι δυο μας;;;Το ξέρω ότι με έχεις ανάγκη κι ότι θέλεις να με βλέπεις ευτυχισμένη...Ξέρω ότι όταν βλέπουμε ο ένας τον άλλο καλά αυτομάτως γίνεται κι ο άλλος ακόμα καλύτερα...Όμως αυτό δεν είναι πάντα εφφικτό ρε μωράκι μου...Πιέζομαι για να μην σου ζητάω πράγματα,να μην σε φορτώνω περισσότερο...Εσύ τι να πεις που δεν έχεις προλάβει να κάνεις τίποτα για τον εαυτό σου,να δεις τα φιλαράκια σου;;;Το ξέρω...Τα ίδια περνάμε...Οι δύο όχθες που λέω μια ζωή...Πιστεύω ότι προσπαθούμε να κάνουμε επίσκεψη ο ένας στην όχθη του άλλου...
Δεν ξέρω τι γράφω τόση ώρα κι αν έχουν νόημα όλα αυτά που αραδιάζω σε μία ηλεκτρονική κόλλα χαρτί...Το μόνο που ξέρω είναι ότι Σ'αγαπάω ρε γαμώτο κι ότι δεν θα σε αφήσω ποτέ να περάσεις τίποτα μόνος σου...Απλά καταλαβέ με λίγο...Καταλαβέ με κι εμένα...Κι αν χάνω το δίκιο μου καμιά φορά προσπέρνα το και δικαιολογησέ με όπως προσπαθώ να κάνω κι εγώ με σένα....
Εξάλλου υπάρχουν κι ευχάριστα πράγματα μέσα σε όλον αυτό τον κυκεώνα μαυρίλας...Αγαπιόμαστε και μαζί είμαστε καλά!!!Δεν θέλω να τσακώνομαι για εξωγενείς παράγοντες...Εντάξει δεν μπορώ πάντα να αντλήσω αισιοδοξία...
Αλλά προσπαθώ...
Προσπαθώ ειλικρινά ρε γαμώτο...
