Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007

ΤΣΑΚΩΝΟΜΑΙ..ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ

Χτες βράδυ μαλώσαμε…Πολύ έντονα…Για ασήμαντους λόγους..Ηλίθιες παρεξηγήσεις της στιγμής…Μου ‘πες αυτό,

Όχι εσύ μου είπες το άλλο…Φταίω,φταις,φταίμε…

Νιώθω ότι ζω ξανά το σκηνικό χθες το βράδυ μέσα στο αυτοκίνητο..εγώ να κλαίω κι εσύ να νιώθεις πιεσμένος επειδή εγώ κλαίω…Να νιώθεις κακός κι άκαρδος…κι εγώ να κλαίω περισσότερο αφού εξαιτίας μου ένιωθες έτσι…Ω Θεέ μου…

Μετά ξαπλωμένη στο κρεββατάκι μου,σκεπασμένη με όλα τα παπλωματούδια, να σου στέλνω όλη μου την αγάπη και την συγνώμη μου σε μορφή sms…Και να περιμένω από πάνω με όλη την ελπίδα του κόσμου στα μάτια μου…Μου στέλνεις ότι μ’αγαπάς και κοιμάμαι…Με ξυπνάει ο φόβος ότι θα με χωρίσεις…ότι με κάποια άλλη θα πέρναγες καλύτερα…Κι ας ξέρω ότι με λατρεύεις…όπως σε λατρεύω κι εγώ…

Το πρωί πονάει όλο μου το σώμα…φοβάμαι ότι το μήνυμα πως χωρίζουμε θα έρθει από στιγμή σε στιγμή μαζί με την πρωινή καλημέρα σου…

Και τότε σαν αντιπερισπασμό κάνω όνειρα…λέω στον εαυτό μου ότι είμαι άνθρωπος και κάνω λάθη…Ζητάω συγνώμη ειλικρινά και προχωράω…Δυστυχώς δεν έχω την ικανότητα να γυρίσω τον χρόνο πίσω..μπορώ όμως να κάνω καλύτερο το τώρα ρε γαμώτο…Ίσως αυτό να έχει περισσότερη σημασία τελικά…

Το λέω σ’εσένα που αυτή τη στιγμή διαβάζεις αυτές τις ανόητες γραμμές που αράδιασα πάνω στο χαρτί…Είναι απόλυτα λογικό και να κάνεις λάθη και να τσακωθείς…ΑΛΛΑ!!!μην το αφήνεις να πάει πιο μακριά από όσο χρειάζεται…Δεν αναφέρομαι σε μη αναστρέψιμα λάθη,αλλά σε αυτά τα ηλίθια καθημερινά που προκύπτουν χωρίς λόγο…

Όταν νιώθετε ενοχές αποδεκτείτε τις και αμέσως μετά διώξτε τις..και προσπαθείστε να κάνετε αυτόν που, αθελά σας είμαι σίγουρη, αδκήσατε χαρούμενο…σας βλέπω να προβληματίζεστε....κι όμως δεν είναι δύσκολο..Μια σοκολάτα και μια αγκαλιά αρκούν…και πολλά ζαχαρένια φιλιά…και προς θεού μην κάνετε το λάθος της αναμετάδοσης του αγώνα ε;;;Δεν χρειάζεται να πείτε τίποτα φαίνεται μέσα στα μάτια σας…

Ας μην κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη..έχουμε αρκετούς που μας τρέχουν…είναι αδικία να το κάνουμε και ‘μεις οι ίδιοι στον εαυτό μας…Α!!!και αν εσύ που με διαβάζεις είσαι αυτός που αδικήθηκε όταν δεις την σοκολάτα της συγνώμης δέξου την..Έλα τώρα αφού κι εσύ ο ίδιος κάνεις λάθη...Όλοι κάνουμε....Πάρε λοιπόν το γλύκισμα και μοιράσου το με αυτόν που αγαπάς…Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα…Πάντα υπάρχουν συννεφάκια…αφού έβρεξε λοιπόν….

…..σήμερα πιαστείτε από το χέρι και βγείτε μια βόλτα στην λιακάδα!!!

9 σχόλια:

o geros είπε...

Εκείνο που μου αρέσει στα κείμενά σου είναι ότι αφενός δημοσιοποιείς κάποιο πρόβλημα - καταφέρνεις να κερδίσεις τη συμπάθειά μου - στη δυνέχεια το αποδέχεσαι, καταγράφεις τη λύση του και έπειτα δίνεις και συμβουλές! Αυτοψυχανάλυση! Καλόοο...! Τώρα, εγώ τι να γράψω; Θα περιοριστώ μόνο να σου πω ότι πριν από 800 χρόνια, όταν ήταν να παντρευτώ, είπα στη γυναίκα μου ότι δεν θέλω ποτέ να μου ζητήσει «συγγνώμη». Φυσικά, εννοούσα ότι δεν ήθελα να φτάσουμε ποτέ στο σημείο να τσακωθούμε και να φταίει εκείνη. Εκείνη άλλο κατάλαβε· κι ακίμα και σήμερα, συνεχίζουμε να τσακωνόμαστε και σφυρίζει αδιάφορα! χα,χα... Καλές γιορτές!

Balidor είπε...

Απο το πιο σωστά τοποθετημένα ποστ :)
Απο αυτά που λές, ΝΑΙ ρε γμτ, το νιώθω...
και "το νιωθω",χεχεχε!

Έτσι ειναι η ζωή, τι να κάνουμε, όπως πολυ σωστά περιγράφει και ο "geros" :)

Ανώνυμος είπε...

Ego dn thelo sokolata tis siggnomis alla galoktompoyreko.Peirazei? :P

Nai nai to gamisa teleios

ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ είπε...

ΓΕΡΟ ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ...:-)

ΒΑΛΙΔΟΡΑΚΟ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ,ΕΤΣΙ ΝΙΩΘΩ ΠΑΝΤΩΣ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΝΙΩΘΕΙΣ...:-)

FINGO ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΣΟΚΟΛΑΤΑ Η ΓΑΛΑΚΤΟΜΠΟΥΡΕΚΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ..ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΠΑΝΤΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΦΤΙΑΞΩ ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΑ..ΟΧΙ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ ΒΕΒΑΙΑ,ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ...:-)

Nant είπε...

teleio to keimenaki sou!!
me apasxolei kai mena to thema 'tsakwmoi' teleutaia kai xairomai pou akouw kai alles apopseis!
kales giortes kai kala na peraseisss!

Αποψη είπε...

Από την άλλη πάλι, καλό μου σώμα που χορευει, αν δεν είμαι εγώ με μένα, ποιος διάολο θα με υποστηρίξει;;;; Ε;;; ΟΕΟ;;;

Αν έχω δίκιο, -όποιο δίκιο έστω και 50%- περιμένω από τον άλλο να μου το αναγνωρίσει. Αν ΔΕΝ το κάνει, τότε -για μένα- είναι γαιδούρι!

Πιστεύω ότι θέλει δυο για να γίνει καυγάς και δυο για να επέλθει η ειρήνη.

Και ΝΑΙ. Είναι απαραίτητη η διαφωνία. Με κάνει καλύτερο άνθρωπο το να ακούσω και μια άλλη άποψη... ΑΛΛΑ. Άλλο διαφωνία και άλλο ο καυγάς.
ΦΙλιά και ευχές.

Ανώνυμος είπε...

O kairos gar eggis.Erxomai.

ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ είπε...

ΝΑΤΙΑ ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΣΟΥ!!!

ΑΠΟΨΗ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ,ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΙ ΕΓΩ ΟΤΙ ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΔΥΟ Η ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ...ΓΕΝΙΚΑ Μ'ΑΡΕΣΕΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΙΚΛΕΙΕΙ ΑΥΤΟΣ...

FINGO Η ΛΑΡΙΣΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!!!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΒΛΟΓΙΟΥ!!!

Unknown είπε...

Για τα λεγόμενα: κάποιος είπε κάποτε πως, όταν είσαι πολύ σίγουρος για κάτι, το πρώτο πράγμα που οφείλεις να κάνεις είναι να εξετάσεις το θέμα λίγο πιο απόμακρα, από άλλη προοπτική. Και το γαλακτομπούρεκο γαμεί...

Οι τσακωμοί, όμως, τελικά, όσο κι αν πονάνε, όσο κι αν αφήνουν και σημάδια που δε θα φύγουν ποτέ, μερικές φορές, διδάσκουν όσους θέλουν ν' ακούσουν.