Σίγουρα θα σας έχει τύχει ένα πολύ αγαπημένο σας πρόσωπο να αντιμετωπίζει κάποιο πολύ σοβαρό πρόβλημα…Εμένα όταν μου τυχαίνει κάτι τέτοιο διακατέχομαι από την γνώστη-άγνωστη τάση να μεταμορφωθώ σε σούπερ ηρωίδα και να τον σώσω…Με την μόνη διαφορά ότι τελικά καταλήγω στο να κάνω μια τρύπα στο νερό…
Ξέρετε φυσικά για τι πράγμα μιλάω…Από την λαχτάρα μου να κάνω ότι μα ότι μπορώ για να πάρω την πίκρα από πάνω του ,στο τέλος καταλήγω στο συμπέρασμα ότι για μια ακόμη φορά με κατέστρεψε ο υπερβάλλων ζήλος…Σας βλέπω να κοιτάτε τις γραμμές που διαβάζετε με απορία…Θα σας εξηγήσω αμέσως λοιπόν…
Ανήκω στη ράτσα των ανθρώπων εκείνων που όταν έχουν ένα πρόβλημα θέλουν να το συζητάνε αναλυτικότατα(καταρραμένη γυναικεία φύση), προκειμένου να είμαι σίγουρη ότι το πάλεψα όσο το δυνατόν περισσότερο…Καλά ως εδώ θα μου πείτε...Έτσι είσαι σαν άνθρωπος...Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ο άλλος δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα όπως εγώ…
Εγώ στην αγωνία μου να καταλάβω τι συμβαίνει επειδή είμαι και μακριά(όχι Άποψη δεν δικαιολογούμαι), γίνομαι κουραστική…Γι’αυτό γράφω αυτό το ποστ…Για να σας πω τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα…
Κάθε άνθρωπος έχει τον τρόπο του να ξεφεύγει από τα προβλήματα του…Άλλοι θέλουν να το συζητάνε επί ώρες μπας και καταλήξουν κάπου…Άλλοι θέλουν να κοιτάνε το ταβάνι…Άλλοι να επικοινωνήσουν με κάποιο μυστικό τρόπο με τον Βούδα…Κάποιοι άλλοι πάλι θέλουν να βγουν να ξεσκάσουν…Ο καθένας όπως τη βρίσκει στο κάτω-κάτω…
Αν εσείς τώρα αναλάβετε την υποστήριξη φροντίστε να το κάνετε σωστά ,διαφορετικά μην το κάνετε καθόλου…Δώστε στο αγαπημένο σας πρόσωπο αυτό που έχει ανάγκη…Ότι κι αν είναι αυτό…Μην πιέζετε την κατάσταση γιατί όσο καλή πρόθεση και να ‘χετε πιστέψτε με δεν θα βγει σε καλό…Όσο και να ανησυχείτε αφήστε τον άλλο να πάρει το χρόνο του και όταν είναι έτοιμος θα σας μιλήσει…και μην νομίζετε ότι δεν σας εμπιστεύτε απλά δεν λειτουργούμε (ευτυχώς )όλοι με τον ίδιο τρόπο…
Και για να σας το πω και μ’ένα δικό μου παράδειγμα κάθε τραγούδι έχει δική του μελωδία…δεν χορεύονται όλα τα κομμάτια με τον ίδιο τρόπο…κάποια δεν χορεύονται και καθόλου…Μπορούμε όμως όλοι να τραγουδήσουμε…
….κι ακόμα και φάλτσοι να είμαστε δεν πειράζει….Αρκεί να πηγάζει από μέσα μας….
11 σχόλια:
Σώμα (χορεύτρια), ο καθένας έχει τον τρόπο του πράγματι. Αλλιώς αντιμετωπίζουμε το ζόρι μας, ανάλογα με τον χαρακτήρα και την ηλικία μας (εγώ πάλι προτιμώ να κλείνομαι στο καβούκι μου μέχρι να βρω την άκρη). Να ξέρεις πάντως ότι εκτιμούν όλοι ανεξαιρέτως την προσπάθεια του φίλου να βοηθήσει, είτε αυτή γίνεται δεκτή αμέσως, είτε θέλει το χρόνο της...
Υ.Γ Πως πας με τα μαθήματα; είμαι σίγουρη ότι σκίζεις!
ΑΠΟΨΗ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...ΑΠΛΑ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ,ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΑΦΑΡΜΟΣΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ,ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ..
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ...ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΩ ΓΡΗΓΟΡΑ...
ΣΕ ΦΙΛΩ...
:-)
Όπως δεν γίνεται όλες οι ταινίες να έχουν φιλάκι στο τέλος έτσι ;
;)
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΣΩΣΤΟΣ ΒΑΛΙΔΟΡΑΚΟ...
ΓΙ'ΑΥΤΟ ΣΕ ΠΑΩ ΕΓΩ....
:-)
ολοι εκτιμαμε τις προσπαθειες που κανει ο καθενας για μας.Και οτι τις κανει με τον δικο του τροπο,δειχνει το ποσο ξεχωριστος ειναι.
Αλλωστε γιαυτο δεν αγαπαμε τους δικους μας ανθρωπου?Γιατι ειναι ξεχωριστοι..
Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι γυναικες προτιμάνε να συζητάνε τα προβλήματά τους ακόμα και αν το να τα συζητάνε δεν τα λίνει ή δε παράγει κάτι νέο. Είναι μια μέθοδος να σκέφτονται λεκτικά και να σιγουρεύονται ότι οι άλλοι γνωρίζουν τη κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Αντίθετα οι άνδρες προτιμάνε να σκέφτονται το πρόβλημά τους και να το συζητάνε μόνο αν πιστεύουν ότι κάποιος μπορεί να τους δώσει μια λύση, και τότε το συζητάνε με το κατάληλότερο κατά την κρίση τους πάντα, άτομο για την περίσταση.
Και οι δύο τρόποι προσέγκυσης του ζητήματος είναι σωστοί και και οι δύο έχουν εξαιρέσεις. Απλά αποτελέσματα μιας έρευνας είναι. Μη ξεχνάμε ότι 96% του πληθισμού θα πιστέψει οτιδήποτε υποστηρίζεται από στατστικά στοιχία, χωρίς να ψάξει την πηγή.
H προσέγγιση ενός θέματος είναι διαφορετική από άτομο σε άτομο.
Άρα κ η αντίληψη του πάνω στο θέμα.
Με λίγα λόγια,τα ίδια λέμε άλλα καταλαβαίνουμε
Γι αυτό καθώς η εμπειρία του είμαι δε μπορεί να μεταφερθεί ποτέ πάντα θα γίνονται παρεξηγήσεις.
Ο θεός είναι στις λεπτομέρειες εξάλλου.
@ fading shadows of a memory beloved: Ρε επιστήμονα, κάτι έλεγες για τη στατιστική... Την έχεις στο πετσί σου, τελικά...
Εγώ, όταν έχω τις μαύρες μου δεν θέλω να μου μιλάνε. Θα αφήσω να με πλησιάσουν όταν κάνω τη βόλτα μου και το δω πιο ψύχραιμα. Πάντως, η προσέγγιση είναι καλοδεχούμενη...
χορεύτρια τι κάνεις; Που χάθηκες κοριτσάκι; Όλα καλά; Σε πείραξε κανέις να τον τσακίσω;;;
Που εισαι βρεεεεεεεεεεεεεεεεε
:P
γιατί δεν γράφεις ;;;;
μου λείπεις...
Δημοσίευση σχολίου