Ζούμε στην εποχή του φόβου..Ο άνθρωπος καθημερινά προσπαθεί να οχυρώσει το κάστρο του εαυτού του, προκειμένου να μην γίνεται έρμαιο στα νύχια της αβεβαιότητας...
Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει ότι όλοι φοβόμαστε να παραδεχτούμε ότι είμαστε καλά και να αφεθούμε να το απολαύσουμε..Όταν βρισκόμαστε σε μία δύσκολη θέση ή διανύουμε μία περίοδο με έντονους προβληματισμούς τότε είμαστε μέσα στα νερά μας και κολυμπάμε μια χαρά...Κλαιγόμαστε κιόλας στους γύρω μας ότι όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και προχωράμε..Μόλις όμως λυθεί το εκάστοτε πρόβλημα,τότε μας πιάνει ο φόβος ότι όχι δεν μπορεί να μου πηγαίνουν όλα καλά,κάτι παίζεται πίσω από την πλάτη μου..Για να είμαι καλά τώρα θα με βρει μία τρομερή συμφορά αργότερα...Προκαλούμε τότε μόνοι μας κακές σκέψεις στον εαυτό μας για να έχουμε κάτι να μας απασχολεί βρε αδερφέ...Μην μας πει τον πόνο του ο εξάδελφος Λάκης κι εμείς να μην μπορούμε να τον ταπώσουμε με το <<Μιλάς κι εσύ;;;Εγώ να δεις τι τραβάω...>>!!!
Τι γίνεται ρε παιδιά;;;Είμαστε ήρωες σε καμιά καθημερινή σειρά των επτά και δέκα σε σενάριο Νίκου Φώσκολου;;;Μήπως τελικά τους γουστάρουμε τους κινδυνολόγους και τα ανόητα λογυδριά τους;;;Όχι ε;;;Εμείς έχουμε πάιδεία, καλλιέργεια κι επίπεδο,διαβάζουμε ψυχολογία και παγκόσμια λογοτεχνία...Πως τολμώ εγώ ένα ανόητο χορευτιάρικο μπλογκοκόριτσο να μας αμφισβητώ;;;Να τα βράσω όλα μας τα κατορθώματα όταν δεν μπορούμε να απολαύσουμε τον ήλιο,τη φύση και φυσικά τον έρωτα..Όταν μας είναι αδύνατον να πιούμε έναν καφέ ή ένα ποτήρι κρασί με την ηρεμία μας...Καταντήσαμε να φοβόμαστε την ευτυχία παρόλο που την αναζητάμε με νύχια και με δόντια..Κι όταν αυτή περάσει από το φτωχικό μας εμείς της κλείνουμε την πόρτα γιατί νομίζουμε ότι είναι η μιζέρια μεταμφιεσμένη...
Βαρέθηκα...Ναι ρε είμαι καλά γιατί να φοβάμαι να το παραδεχτώ ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό;;;Γιατί μετά από ένα γέλιο μέχρι δακρύων να εύχομαι <<Αχ!!!Σε καλό να μας βγει>>...κι ερωτώ:Γιατί να μην μας βγει σε καλό;;;Δεν θα καταντήσω εγώ μίζερη να φοβάμαι ακόμα και τη σκιά μου...Δεν θα χαλάσω κι άλλες στιγμές μαζί σου αγάπη μου επειδή φοβάμαι να πιστέψω ότι όλα είναι καλά!!!!Ναι σήμερα θα σου μαγειρέψω το πιο νόστιμο φαγητό που δοκίμασες ποτέ και με ένα ποτήρι καλό κρασί θα αφεθώ να απολαύσω την αγαπημένη μας σειρά γερμένη στην αγκαλιά σου...Τόσο απλό κι όμως τόσο μα τόσο όμορφο...
Μην φοβάστε την ευτυχία!!!Γιατί πολύ απλά αδικείτε τον εαυτό σας....Να θυμάστε ότι οι φόβοι μας είναι δικό μας δημιούργημα, κι έχουν τόση σημασία όση έμεις διαλέγουμε να τους δώσουμε!!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
ανθρώπινο συναίσθημα ο φόβος κι αν θες και κάτι ποτέ δεν ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό που έχουμε και περνάμε καλά παρά μόνο όταν το χάσουμε.
Τότε μόνο καταλαβαίνουμε την αξία του σε όλη την έκταση της και ίσως ο φόβος μας "αν θα μας βγει σε καλό" να σημαίνει την αγωνία μας για αυτό που θα διαπιστώσουμε τη δύσκολη στιγμή.
Έτσι όμως δηλητηριάζουμε τη ζωή μας και τη ζωή των γύρω μας και προκαλούμε την τύχη μας.
Γι αυτό να χαίρεσαι αυτό που έχεις κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία είναι πιο ...απολαυστικό.
Όντως λύκε μου είναι πολύ πιο απολαυστικό από το να ξυπνάς κάθε πρωί με το άγχος και με τον φόβο για το αν θα σου πάνε όλα καλά με το εκάστοτε θέμα που σε απασχολεί...Στη δική μου περίπτωση το τελευταίο διάστημα ήταν πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο αλλά τα πράγματα αρχίζουν να στρώνουν αισθητά και σιγά σιγά ηρεμώ όλο και πιο πολύ...Θα σας παρασύρω όλους στον χορό μου λοιπόν...
:-)
Τώρα με αυτά που γράφεις "ανόητο χορευτιάρικο μπλογκοκόριτσο" αποκλείεται να είσαι ως προς το πρώτο τουλάχιστον. Οι φραστικοί διαξιφισμοί της μιζέριας μοιάζουν σαν να έχουν αποσπασθεί από τις επιθυμίες της ζωής και να έχουν στρογγυλοκαθίσει πάνω σε μια ατέλειωτη μελαγχολία. Το να λές ότι είσαι καλά μπορεί να τους κάνεις να σηκωθούν και αυτοί απ' την καρέκλα της μόνιμης θλίψης τους και να αλλάξουν τό άγχος τους με ένα χαμόγελο.
Δημοσίευση σχολίου