Τρία ρουμπαγιάτ ή ένα ραντεβού αλλιώτικο από τα άλλα!!!

Χθες το βράδυ βγήκαμε βόλτα σε ένα ρομαντικό μέρος μόνο εγώ κι εσύ...Για τραπέζι είχαμε ένα παγκάκι ξύλινο,από αυτά τα μεγάλα χωρίς πλάτη που κάθεσαι πάνω τους οκλαδόν χωρίς να νοιάζεσαι για το αν θα τσαλακώσεις τα ρούχα σου...Για κεριά είχαμε τους φανοστάτες του δρόμου που απλωνόταν κάτω απο το πάρκο που είχαμε αράξει...Για ποτά δύο μπίρες παγωμένες να σου γαργαλάνε με την αφρώδη γεύση τους ευχάριστα τον ουρανίσκο αλλά και την ψυχή σου...Τέλος για μουσική ένα mp3 player με αγαπημένα μας κομμάτια...

Καθίσαμε ήπιαμε,μιλήσαμε,τραγουδήσαμε...βγάλαμε φωτογραφίες στις οποίες οι μπούκλες μου χορεύουν στον αέρα...Σε κοιτούσα και δεν πίστευα ότι περνούσαμε τόσο μα τόσο καλά σε ένα πάρκο...Μόνο αυτό...Εφηβεία ξανά κι έτσι...Χωρίς καλά ρούχα,χώρις κραγιόν,μακιγιάζ και καλά παπούτσια...Σε άκουγα να τραγουδάς και σε σιγόνταρα με την φάλτσα φωνή μου...Κάποιοι από τις διπλανές πολυκατοικίες επιστρέφοντας σπίτι τους μας κοίταξαν καλά καλά παίρνοντας μας σίγουρα για αλλοπρόσαλλους στην καλύτερη και για τοξικομανείς στη χειρότερη....Δεν μας ένοιαξε...Οι άνθρωποι σπάνια θέλουν να κατανοήσουν το διαφορετικό...


Ξαφνικά έτσι όπως μ'αγκάλιαζες σε σήκωσα,έβαλα στο mp3 ένα αγαπημένο βαλσάκι κι αρχίσαμε να χορεύουμε εκεί κάτω από τα αστέρια...Φαινόταν σαν να χορεύουμε κάποιο σκοπό τον οποίο μόνο εγώ κι εσύ θα μπορούσαμε να ακούσουμε αφού με τα ακουστικά μονο εμείς ευφραινόμασταν από τον ήχο...Χορεύαμε, κοιταζόμασταν και γελάγαμε από την τρέλλα μας που 25 χρονών παιδιά χορεύμαε ένα βαλσάκι στη μέση ενός άδειου πάρκου...


Περιττό να πω ότι ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου...

Μην περιμένετε τα καθημερινά...τολμήστε κάτι διαφορετικό όσο ανούσιο ή χαζό κι αν σας φαίνεται..


Σ'ευχαριστώ....